PIL blz. 23

rosemarijn • 19 december 2021

Ik vertrouw nu ineens dit grote bad niet meer, en de mensen om me heen ook niet. De sfeer wordt grimmig. Ik draai me om en ga weer gewoon zitten, dan kan ik iedereen in de gaten houden dat is wel zo veilig. Maar dan bedenk ik me dat ik het zo lekker vond om achterover te liggen in het bad met het kabbelende water. Je laat je zo'n prettige ervaring door één zo'n engerd uit het verleden toch niet voor de rest van je leven afpakken! Ik weet heus wel dat er ook nu nog mensen zijn die iets dergelijks zouden kunnen doen. In gedachten zie ik alle mogelijke scenario's al voorbij flitsen.

Toch besluit ik om al die beelden te vervangen voor beelden waarin ik geniet van de rust van het water. Ik kies er voor om vertrouwen te hebben. Ik gun mezelf vertrouwen, ook al weet ik niet wat die 'monsters van kerels' om me heen gaan doen. Het maakt me ook niet uit, ik geef me over aan de mogelijkheid dat er iets gebeurt dat ik niet wil. Ik ontspan me en geniet.